Mannen vereren graag het beest
Het beest dat hen doet vrezen
De leeuw
De krokodil
De slang, en dan alleen de giftige
De beer, tijger, haai, olifant
en De fiets.

Want zij die ons kunnen kwetsen vereren wij het meest.
En wij pronken graag met deze angstaanjagende verschijningen
In de vorm van hippe bontjassen,
kekke krokodillenlaarzen, stoere slangentasjes en fietsen.
Maar niet alle fietsen vereren wij.
Damesfietsen, omafietsen, bakfietsen... niks voor ons mannen.
Geef ons een gevaarlijke fiets.
Een fiets die ons kan tergen,
een fiets die ons in het diepst van onze mannelijkheid kan krenken.
Geef ons een fiets met een fietsstang.
Zodat wij ons altijd bewust zijn van het gevaar dat loert tussen onze benen.

Dat elke uitglijder fataal kan zijn.
Dat elke mistrap ons nageslacht bedreigt.
Dat elk moment van zwakte
genadeloos wordt afgestraft door deze stang...
De stang des doods, ook wel liefkozend genoemd:
De Notenkraker.

En zoals alle gevaarlijke dingen vereren wij hem.
Zo erg zelfs dat een groot Russisch componist een ode op muziek voor hem maakte.
Tsjaikovski's Notenkraker.
Het is met zijn notenbalken dat wij deze stang eren,
respect tonen voor datgene wat ons kan onteren.
En dan wel natuurlijk
De Notenkraker in de partij voor de blokfluit...